Pałac Szułdrzyńskich w Lubaszu – Wielkopolskie rezydencje

Kiedy zapoznałyśmy się z architekturą sakralną Lubasza,pora na świecką…

Lubasz, to wieś w powiecie czarnkowsko- trzcianeckim, o której udokumentowane źródła historyczne wspominają już w XIII wieku. W tym czasie wieś należała do wielkopolskiego rodu Lubaskich. Po trzystu latach przeszła na własność Gorajskich którzy wznieśli w niej drewniany dwór. Kolejni właściciele Miaskowscy  herbu Bończa, w XVIII wieku, na jego miejscu postawili okazały klasycystyczny pałac. W1831 spadkobierczyni Miaskowskich sprzedała majątek Józefowi Szułdrzyńskiemu herbu Zadora. Po nim Lubasz odziedziczył syn Zygmunt , działacz społeczny i gospodarczy. Rodzina Szułdrzyńskich zamieszkiwała pałac do 1939 roku.

Jest to  budowla  parterowa o wysokim podpiwniczeniu, wzniesiona   w kształcie litery „L”, przekryta wysokim dachem naczółkowym. Frontową elewację zdobią podcienia wsparte na dziesięciu toskańskich kolumnach, które podtrzymują okap dachu. Jego centralną część  zdobi trójkątny naczółek  akcentujący centralną oś budynku. Główne wejście poprzedzone jest wachlarzowatymi schodami, a drzwi wejściowe flankują dwie pary przyściennych kolumn. Nad wejściem umieszczony jest herb Szułdrzyńskich Zadora oraz daty 1546 – budowy drewnianego dworu, 1756 – budowy pałacu i 1911 – ostatniej jego przebudowy.

Elewację tylną (która do czasu przebudowy była frontową) zdobi okazały, czterokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Nad wejściem zachowała się marmurowa tablica z łacińskim napisem odnoszącym się do historii wsi i majątku oraz datą 1756 i literami WMBMWK ( Wojewoda Maksymilian Bończa Miaskowski Wojewoda Kaliski)

Pałac otacza park krajobrazowy, obecnie mocno zaniedbany. W najbliższej okolicy znajduje się oficyna oraz zabudowania gospodarcze.