Cieśle – dwór Chłapowskich – wielkopolskie rezydencje

Korzystając z wyjazdu służbowego, odwiedziłam dwór w Cieślach, który w latach trzydziestych XX wieku został wzniesiony dla rodziny Chłapowskich.

W 2 połowie XIX wieku wieś była w rękach niemieckich Augusta Richty. Po pierwszej wojnie światowej Cieśle należały do Tadeusza Chłapowskiego, a przed II , w 1939 roku najprawdopodobniej do jego syna Zygmunta.

Cieśle stanowiły majątek Dobra Rycerskie i obejmowały dwór, park, ziemię oraz zabudowania gospodarze.  To trzeci z majątków rodziny Chłapowskich, o których zwrot walczyło przed sądem małżeństwo Izabella i Franciszek Chłapowscy – Trzeciak.

Stosunkowo skromny budynek dworku został wzniesiony na planie prostokąta. Jest dwukondygnacyjny i nakryty czterospadowym dachem.

Front zdobi ryzalit zakończony trójkątnym naczółkiem. W centralnej osi fasady znajduje się wejście główne poprzedzone z gankiem, na który prowadzą kamienne schody. Nad gankiem znajduje się balkon z kamienną balustradą. Niestety widać też destruktywną rolę czasu. Tynk odpada płatami, schody porasta mech.

A tak prezentuje się dworek od strony elewacji ogrodowej . Prosta, siedmioosiowa elewacja świadczy o tym, że rodzina wyżej ceniła użyteczność, nad przeładowaną formę.  Przed wtargnięciem  nieproszonych gości chroni dworek druciany płot. Ale teren dookoła jest ogólnie dostępny.

Nieopodal znajduje się oficyna, która prawdopodobnie była pierwotnie główną siedzibą Chłapowskich w Cieślach.  Wzniesiona na planie litery „L”, parterowa z użytkowym poddaszem, budowla ozdobiona jest drewnianym gankiem. Sprawia wrażenie  zamieszkałej, w przeciwieństwie do nowszego dworku, który wygląda na kompletnie opuszczony.

Uwagę też przykuwają resztki budynków gospodarczych.

Dworek znajduje się w zaniedbanym obecnie parku krajobrazowym, schodzącym do jeziora. Zamarznięta tafla kusi do spaceru, ale rozsądek przed nim przestrzega…