Nadszedł czas, w którym mrok przejmuje dominację nad światłem…
Ciemność zapanowała w sklepach odzieżowych: na wieszakach szaro, buro i granatowo, w salonach obuwniczych – czarno. Wraz z ciemnością przychodzi strach… W marketach straszą koszmarne w swym dizajnie znicze, na rynkach jeszcze upiorniejsze wieńce ze sztucznych kwiatów. Kina organizują maratony filmów grozy, telewizja przeraża powtórkami z powtórek. Czytaj dalej
Pojęcie „ogród wiktoriański” nie jest, jak i cały styl wiktoriański, jednorodne. W końcu epoka królowej Wiktorii trwała przeszło pół wieku, więc styl ewoluował od form neogotyckich i neoklasycznych, poprzez eklektyzm z bardzo bogatą ornamentyką aż do form bliskich secesji. Podobnie działo się w sztuce ogrodniczej, gdzie pojawiały się trendy do obsadzania rabat bądź to roślinami egzotycznymi, bądź sezonowymi bylinami. Okresowo pojawiła się moda na tak zwane „stampery” czyli olbrzymie karpy drzew, bluszcze i paprocie.
Jednak najbardziej charakterystycznymi elementami ogrodu wiktoriańskiego są dywanowe trawniki o podwyższonych rabatach obsadzonych bajecznie kolorowymi kwiatami. Skomplikowane wzory i egzotyczne barwy to znak rozpoznawczy takiego ogrodu.
Czytaj dalej
Obecne Kylemore Abbey, było pierwotnie Kylemore Castle, rodzinną rezydencją Mitchella Henry’ego, zamożnego brytyjskiego biznesmena i polityka oraz Margaret Vaughan, Irlandki. 
Mitchell i Margaret znali Connemarę z wypraw łowieckich i tak ich zauroczyła, że postanowili się tu osiedlić. Mitchell zakupił obszerny teren (w sumie 13 tysięcy akrów ziemi wraz z górą i jeziorem) i zlecił architektom J.F. Fullerowi i U. Robertsowi wzniesienie okazałego pałacu. 
Czytaj dalej
Według poety jesień zaczyna się mimozami… Moim jednak zdaniem jesień zaczyna się chandrą…
No bo wakacje minęły, do następnych daleko, dni nie dość że coraz chłodniejsze to jeszcze coraz krótsze. I choć drzewa błyszczą optymistyczną, ciepłą gamą barw, to smutek, jak chłodna mżawka, wisi w powietrzu. Czytaj dalej
Opuszczam miasto Galway i jadę drogą na granicy hrabstw Galway i Mayo. To dawne tereny rodu Joyce’ów.
Dotychczasowy monotonny krajobraz zmienia się. Początkowo niemal niezauważalnie, ot żywopłoty które do tej pory rozdzielały pastwiska, ustąpiły miejsca niewysokim kamiennym murkom, tak zwanym „suchym”, bo zbudowano je bez użycia zaprawy.
Czytaj dalej
Rozstania zawsze są przykre . Ale rozstanie nagłe, zaskakujące, nieprzewidziane jest jeszcze przykrzejsze…
Mimo, że byliśmy razem tylko parę miesięcy, zdążyłam go bardzo polubić. Przyzwyczaiłam się do jego obecności, zwłaszcza, że wszystko mogłabym o nim powiedzieć, tylko nie to, że był uciążliwy czy specjalnie wymagający. Był użyteczny w miły, nienarzucający się sposób i dlatego poleciał ze mną do Irlandii. Czytaj dalej
Na zaproszenie córki lecę do Irlandii.
Oczywiste, że samolot jest najszybszym i najwygodniejszym środkiem komunikacji z wyspiarskim państwem. Ma tylko jedną wadę, tę że trzeba zdążyć na konkretny.
Na wskutek niej, uwzględniając wszystkie hipotetyczne zagrożenia opóźnienia w dotarciu (rozkopany Poznań) znalazłam się na lotnisku dobre trzy godziny przed planowanym odlotem. Ławica, to nie La Guardia, więc po obejściu wszystkich czterech stoisk (na których oferują tę samą kawę, muffiny i kanapki), zaopatrzeniu się w prasę ( teoretycznie przeznaczoną na czas lotu) zaszyłam się na jednym z siedzisk i pogrążyłam się w lekturze, czujnie sprawdzając, czy nie wyświetla się „Dublin. Odprawa otwarta”. Do czasu kiedy to nastąpiło, zdążyłam większość gazet przeczytać. Czytaj dalej
Do dworu w Kąkolewie trafiłam przypadkiem podczas, jak zazwyczaj, służbowej podróży na południowe krańce Wielkopolski. Lubię takie niespodzianki od losu, które pozwalają na „odkrycie” szerzej nieznanego obiektu.
Przed zwiedzaniem należało się jednak posilić, więc robimy sobie drugie śniadanko z zestawu „małego pracownika” – jak szefowa nazywa pieczone przeze mnie ciasta. Tym razem zdecydowałam się zrezygnować ze słodkości na rzecz wytrawnego quiche’a z wędzonym łososiem i brokułami. Na podpieczone kruche ciasto – stały przepis tyle że zamiast cukru dałam sól, położyłam mieszankę dwóch jajek, 250 ml. śmietanki 30% startego żółtego sera, zblanszowanego brokuła i kawałki wędzonego łososia . Zapiekłam jakieś 20 minut w temperaturze 180 stopni. Wyszedł super!
Ale deserek też musi być, więc przygotowałam rumowe bajaderki, które idealnie pasują do przyniesionej ze stacji benzynowej kawusi.
Tak pokrzepiona mogę zacząć zwiedzanie pałacu. Czytaj dalej
Łagów to miejsce niejednoznaczne… Niby wieś, ale charakter ma zdecydowanie miejski. Położony na przesmyku między dwoma jeziorami, zagubiony wśród lubuskich lasów, a przecież szeroko znany, ba nawet sławny, choćby swoim najstarszym w Polsce festiwalem filmowym.
Wjeżdżamy do miejscowości przez „Bramę Marchijską”. Ta urocza, murowano – szachulcowa budowla pochodzi z XV wieku i jest jedną z obronnych bram Łagowa.
Czytaj dalej
Na przekór dniom 